Τα ίχνη της χάνονται στην εποχή των πρώτων Ευρωπαίων αποίκων στη Βόρεια Αμερική, όταν θέλοντας να ευχαριστήσουν τον Θεό για την
ασφαλή άφιξή τους στο Νέο Κόσμο, αλλά και για τις καλές σοδειές που τους χάριζε, καθιέρωσαν μια μέρα του χρόνου ένα γεύμα προς τιμήν του Δημιουργού, στο οποίο παρακάθονταν όλα τα μέλη της οικογένειας. Η πρώτη καταγραμμένη Ημέρα των Ευχαριστιών έγινε το 1621 στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης, ενώ σε πανεθνικό επίπεδο άρχισε να εορτάζεται στις ΗΠΑ μετά τη διακήρυξη του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Ουάσινγκτον στις 26 Νοεμβρίου 1789.
Στις μέρες μας, η Ημέρα των Ευχαριστιών έχει περισσότερο κοσμικό χαρακτήρα και είναι μία ευκαιρία για τα διάσπαρτα ανά την αμερικανική επικράτεια μέλη των οικογενειών να βρεθούν μαζί γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Συμβάλλει σ’ αυτό και η αργία της Παρασκευής για πολλούς κλάδους εργαζομένων, οπότε συμπληρώνεται ένα χορταστικό τετραήμερο. Το έδεσμα που κυριαρχεί είναι η ψητή γαλοπούλα και το μενού συμπληρώνεται από πουρέ γλυκοπατάτας, ψωμί από καλαμπόκι, σάλτσα από κράνμπερι και κολοκυθόπιττα για γλυκό. Το βράδυ οι άνδρες της οικογένειας θα απολαύσουν ένα αγώνα αμερικάνικου ποδοσφαίρου, ενώ οι κυρίες θα ανταλλάξουν απόψεις για την έξοδο της επομένης ημέρας στα μαγαζιά, οπότε παραδοσιακά αρχίζει η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων.
Η αντίστροφη μέτρηση για την Ημέρα των Ευχαριστιών δίδεται στο Λευκό Οίκο από τον εκάστοτε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών την παραμονή της γιορτής. Σε σχετική τελετή, οι εκτροφείς πουλερικών τού προσφέρουν μία γαλοπούλα, η οποία μέχρι το 1988 αποτελούσε το κύριο έδεσμα στο γιορτινό τραπέζι της προεδρικής οικογένειας. Το 1989 ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος έδωσε χάρη στη γαλοπούλα, η οποία απέφυγε το σφάξιμο κι έζησε σε προστατευμένο περιβάλλον για το υπόλοιπο της ζωής της. Τη χειρονομία αυτή του πατρός Μπους ακολουθούν έκτοτε όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ.